1180 سال می گذرد و او منتظر ماست...

5ساله بود که پدر بزرگوارش امام حسن عسکری علیه السلام به شهادت رسید و بار سنگین امامت بر دوش آن عزیز که تنها ذخیره ی الهی بود، قرار گرفت.

او که تا امروز 1180 سال از عمر شریفش می گذرد،در روزگار ظلم و ستم عباسیان و مغولان و ... وآل سعود و آمریکا و اسرائیل و... زیسته است و شاهد پر شدن زمین و زمان از ظلم و جور ها بوده است.

اما هنوز شرایط برای ظهورش مهیا نشده ،چرا که اگر شرایط آماده بود لحظه ای تعلل صورت نمی گرفت و بنا بر وعده ی الهی ظهور تحقق می یافت که إن وعدالله حق

اما براستی چه شرایطی باید به وجود آید؟

با نگاهی گذرا به روایات باب ظهور به نظر می رسد،این دو مورد از شروط اساسی برای ظهور است:

1. نا امیدی مردم جهان از مکاتب غیر الهی و مادی که ادعای رساندن بشر به سعادت حقیقی را دارند و روز به روز او را در منجلاب گمراهی به نابودی می کشانند.

2.آمادگی بخشی از مهدی باوران برای یاری آن وجود نورانی به صورتی که مثل زمان امیر المؤمنین علی علیه السلام پشت حضرت را خالی نکنند و موجبات شکست آخرین ذخیره ی الهی فراهم نشود.

معادله ی بسیار ساده ای است:

خدا می گوید من 124هزار پیامبر برای شما فرستادم اما شما همراهی نکردید و خیلی از آنها را کشتید.

11 امام معصوم را برای شما فرستادم تا با راهنمایی آنان به سعادت حقیقی خود برسید ولی جز عده ی قلیلی اطاعت نکردید و همه ی آنها را به شهادت رساندید.

این یکی را نگه خواهم داشت هر وقت آدم شدید،او را می فرستم.

لازم نیست همه ی مردم دنیا مهدی باور و مهدی یاور شوند تا امام زمان علیه السلام ظهور کند که اگر این بود دلیلی برای آمدن امام نبود چرا که همه هدایت شده اند.

بلکه همان تعداد محدودی که تا آخر خط پای امام زمانشان بایستند و مطیع محض او باشند، کفایت می کند.

یارانی که در آینه ی روایات معصومان اینگونه وصف شده اند:

سید بن طاووس در کتاب  الملاحم و الفتن  ص52، چاپ نجف از  ابن رزین غافقی  نقل می کند که می گفت از حضرت علی(ع) شنیدم:

و رجال کأن قلوبهم زبرالحدید، لا یشوبها شک فی ذات الله اشد من الجمر، لو حملوا علی الجبال لأزالوها لا یقصدون برایة بلدة الا اخربوها. کان علی خیولهم العقبان یتمسحون بسرج الامام علیه السلام، یطلبون بذلک البرکه. و یحفون به یقونه بانفسهم فی الحروب و یکفونه ما یرید.

 

فیهم رجال لا ینامون اللیل، لهم دوی فی صلاتهم کدوی النحل یبیتون قیاما علی اطرافهم و یصبحون علی خیولهم، رهبان باللیل، لیوث بالنهار. هم اطوع له من الامه لسیدها کالمصابیح کان قلوبهم القنادیل و هم من خشیة الله مشفقون یدعون بالشهادة و یتمنون ان یقتلوا فی سبیل الله شعارهم یالثارات الحسین(ع) اذا ساروا سار الرعب امامهم مسیرة شهر یمشون الی المولی ارسالا. بهم ینصرالله امام الحق.

 

یاران مهدی، مردانی هستند فولاد دل که همه وجودشان یقین به خداست، مردانی سخت تر از صخره ها که اگر به کوهها روی آرند، آنها را از جای برکنند. درفش پیروزمند آنان به هر شهر و پایتختی روی نهد، آنجا را به سقوط وادار سازد، گوئی آن مردان عقابان تیز چنگند که بر مرکبها سوار شده اند.

 

این شیرمردان پیروز و عقابان تیزچنگ، برای تبرک و فرخندگی، دست خویش به زین اسب امام می کشند و بدین سان تبرک می جویند. آنان او را در میان می گیرند و جان خویش را در جنگها پناه او می سازند، و هرچه را اشاره کند، با جان و دل، انجام می دهند.

 

برخی از آنان شب هنگام نخوابند و زمزمه قرآن و مناجاتشان همچون صدای زنبوران عسل فضا را آکنده سازد، تا بامداد به عبادت خدای بایستند و بامدادان سوار بر مرکب ها شوند.

 

آنانند راهبان شب و شیران روز و گوش به فرمان امام خویش. ایشان چون مشعل های فروزانند که دلهای استوارشان بسان قندیل های نور در سینه هایشان آویخته است.

 

این مردان، تنها از خدا می ترسند، فریاد" لا اله الا الله" و" الله اکبر" آنان بلند است، همواره شهادت و کشته شدن در راه خدا را آرزو می کنند و شعار آنان یا لثارات الحسین ( بیائید به طلب خود حسین و یاران حسین) است. به هر سو روی آورند، ترس و بیم از هیبت آنان، پیشاپیش در دل مردمان افتد: ( و تاب مقاومت از همه گرفته شود) این خداجویان، سبکبال به سوی خداوند خویش روی می آورند و خدا به دست آنان امام حق را یاری می فرماید.

 وعجیب است که اینجا هم به نام حسین علیه السلام می رسیم

شعار یاران امام عصر یالثارات الحسین است.

و امشب هم که شب نیمه ی شعبان است ،افضل اعمال، زیارت اباعبدالله الحسین علیه السلام نام برده می شود.

دو بال پرواز شیعه در طول تاریخ که باعث شده است در مقابل همه ی آفت ها و دشمنی ها دوام بیاورد و مستدام باشد،عاشورا و ظهور است.

اصلا این دو موضوع ارتباط مستقیمی با هم دارند، به شکلی که امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف، در ابتدای ظهور ،خودشان را با امام حسین علیه السلام معرفی می کنند.

الا یااهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا

الا یا اهل العالم ان جدی الحسین طرحوه عریانا

الا یا اهل العالم ان جدی الحسین سحقوه عدوانا

از لحاظ تاریخی هم می بینیم که بعد از شهادت امام حسین علیه السلام قیام های متعدد شیعیان در سراسر جامعه اسلامی شکل گرفت مانند قیام توابین و قیام مختار

حتی بعضی از آنها رنگ و بوی مهدویت داشت و آنها، مردم را به ((الرضا من آل محمد)) دعوت می کردند؛ مثلا در قیام عبدالله محض او پسرش محمد نفس زکیه را به عنوان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه معرفی کرد تا مردم دور او جمع شوند.

خلاصه ی مطلب آنکه برای یاوری امام زمان أرواحنا له الفدا ، باید حسینی شویم و امام حسین علیه السلام برای امتحان یارانش که چقدر به او وفادارند ، نائبش حضرت مسلم را به کوفه فرستاد.

شاید امام زمان علیه السلام هم ما را با نائبشان امتحان کنند،حواسمان جمع باشد...

چقدر گوش به فرمان و مطیع اوامر نایب امام زمانمان هستیم؟؟؟