کلبه ای باصفا در شهرخرم
درب موسسه خیریه که رسیدیم، دیدیم که پدر مهربان شهر خرم دارد با خانواده ای خوش و بش می کند؛ کاشف به عمل آمد که خانواده ای یتیم هستند، یک مادر و 4 فرزند که فرزند بزرگ هم دختری است 15ساله و مابقی پسرانی کوچکتر از او. پدر مهربان شهرخرم می گفت، با پول یارانه ای که به آنها می دهند، حدودا10تا12 روز کفاف زندگیشان را می دهد و مابقی را باید با رنج و درد گرسنگی بسازند و بسوزند
در محضر پدر مهربان شهرخرم
وقتی وارد دفتر کارش شدیم، میشد از چین و چروک های صورتش عمق غم های دلش را فهمید.
از فرماندهان جنگ تحمیلی و از بچه های اصیل شهرخرم که مثل بعضی از فرماندهان هم دوره اش، هم محله ای های خود را فراموش نکرده و زندگی و خدمت رسانی به محرومین و به ویژه ایتام شهرخرم را بر زندگی در بهترین جای تهران ترجیح داده است.
چهارشنبه سوری در شهر خرم
ساعت حدودا 8شب بود. در کوچه پس کوچه های محله ی شنه و محریزی شهر خرم قدم میزدم به سمت حسینیه اهل بیت(ع) در کوی نهر هشتم. صدای قورباغه ها از داخل شط و زوزه ی سگها از کنار آن حس لذت توأم با ترسی را به من میداد. با اعتماد به نفس کامل در خیابان تاریک و بی شمع و چراغ شهرخرم گام برمیداشتم و از نسیم دلنوازی که از روی شط می گذشت و به عطر خاکهای معلق درهوا معطر میشد و به ما میرسید، استشمام می کردم اما بالاخره هرچه بود فکر میکنم از دود و آلودگی هوای تهران که بهتر بود!
اختیار یکی از ویژگی‌هایی است که انسان را از سایر مخلوقات خداوند متفاوت می‌کند. نتیجه‌ی این اختیار برای انسان، انتخاب است. درواقع وی به دلیل اختیاری که دارد مجبور است در عرصه‌های مختلف زندگی دست به انتخاب بزند.
انتخابات نیز یکی از همین مواردی است که مردم یک سرزمین برای تعیین سرنوشت خود باید دست به انتخاب بزنند.
