افسانه تشنگی امام حسین علیه السلام و یارانش

سلام بر حسینی که سیل شبهه ها نمی تواند محبتش را از دل جهانیان بستاند...

شماره1

افسانه در مورد بی آبی ، وضعیت بیابانی و عطش حسین ع و یارانش

همانطور که می دانید جنگی که در روز عاشورا رخ داده در نزدیکی رود فرات بوده. در هیچ کجای کره زمین نمی توانید سرزمینی در کنار یک رود را بیابید که صحرا و بیابان بی آب و علف باشد، مگر رودی که از میان کوهستان می گذرد. همه در درازای تحصیلمان خوانده ایم که در کنار رودخانه ها جلگه و زمین های حاصل خیز به وجود می آید. واقعیت این است که اطراف فرات را نیز مانند سایر رودخانه ها، جلگه ها و زمین های حاصل خیز تشکیل میدهد و کربلا نیز سرزمینی سرسبز است.  از آن گذشته در چنین مناطقی به دلیل نزدیکی به رودخانه بستر زیرین زمین را سفره های پهناور آبی تشکیل می دهد و دست رسی به آب آسان تر از آن چیزیست که به ذهن می رسید.

تنها با کندن ۴ یا ۵ متر از زمین می توان به آب رسید. در منطقه اهواز یکی از مشکلات ساخت و ساز همین سفره های زیرزمینی است که کاملا زیر شهر با فرا گرفته اند. ۷۲ نفر نتوانسته اند یک گودال ۴ متری حفر کنند؟ از طرفی بر طبق گفتار شیعیان این رویداد در تابستان و هوای گرم و جهنمی رخ داده ولی با مراجعه به این سایت و وارد کردن تاریخ ۱۰ ام محرم سال ۶۱ هجری قمری در قسمت Islamic Calendarدر می یابید که عاشورا در روز چهارشنیه ۲۱ مهر ماه بوده است.البته ۲۱ مهر نیز هوای کربلا آنچنان خنک نیست ولی آن تابستان جهنمی هم که شیعیان میگویند نیست.

اما یک نکته ی جالب دیگر در داستان هایی که از واقعه ی عاشورا گفته شده اشاره ای به گرسنگی نگردیده ، یعنی کاروان حسین مشکل گرسنگی نداشته است. مسلما کاروان برای سیر کردن خود علف نمی خورده. پس این کاروان نیز مانند سایر کاروان ها حیوانات اهلی به همراه خود داشته که با مشکل گرسنگی مواجه نشود، مثلا گوسفند یا بز، برای رفع تشنگی نیز میتوانستند از شیر همین حیوانات اهلی استفاده کنند. در ضمن شتر نیز همراه آنها بوده ، عرب ها که به خوردن شیر شتر علاقه ی بسیار دارند ، میتوانستند از شیر شتر ها نیز استفاده کنند. باز هم نکته ای دیگر، سه نقل قول در مورد مقبره حسین: هارون الرشید را در حالى پشت سر گذاشتم که قبر حسین علیه السلام را خراب کرده و دستور داده بود که درخت سدرى را که آنجا بود به عنوان نشانه قبر براى زوار، و سایه‏بانى براى آنان قطع کنند. (تاریخ‏الشیعه،محمد حسین المظفری، ص ۸۹، بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۳۹ قبر شریف آن حضرت مورد تعرض‏و دشمنى متوکل عباسى قرار گرفت.او به توسط گروهى از لشکریانش قبر را احاطه کرد تا زائران به آن دستریس نداشته باشند و به تخریب قبر و کشت و کار در زمین آنجا دستور داد.. (اعیان الشیعه،ج ۱،ص ۶۲۸،تراث کربلا،ص ۳۴;بحارالانوار،ج ۴۵،ص ۳۹۷) سال ۲۳۶ متوکل دستور داد که قبر حسین بن على و خانه‏هاى‏اطراف آن و ساختمانهاى مجاور را ویران کردند و امر کرد که جاى قبر را شخم زدند و بذر افشاندند و آب بستند و از آمدن مردم به آنجا جلوگیرى کردند. (همان) از این دست نقل قول ها بسیار است که تنها به سه مورد اشاره کردم. در بیابان بی آب علف و صحرای جهنمی کشت و کار کرده اند و بذر افشانده اند؟ پس با این همه موارد چگونه حسین و کاروانش از تشنگی و گرمای هوا رنج دیده اند؟ آیا مذهب عقلی را که فکر که می کند نمی رباید؟

جواب:

رود فرات از سرزمین کربلا فاصله دارد و تنها یک شریعه ای به نام علقمه از آن منشعب شده و از سرزمین کربلا عبور می کند که در روز هفتم محرم به دستور عبیدالله بسته شد اما یاران اباعبدالله همانطور که در سوال آمده بی عرضه نبودند و چند بار به شریعه حمله کرده و برای اهل حرم آب تهیه کردند به طوری که تا شب عاشورا آب در حرم موجود بود.

اما صبح روز عاشورا با شروع حمله اول، که به صورت تیراندازی بود،حدود نیمی از یاران اباعبدالله به شهادت رسیدند و بقیه مشغول جنگ شدند و دیگر فرصت آب آوردن نشد تا زمانی که امام(ع) تصمیم گرفتند تا حضرت عباس را برای آوردن آب بفرستند که شد آنچه شد.

در روزهای قبل هم دست به کندن چاه زدند البته بنا به نقل بعضی از تواریخ.

اما همانطور که فرمودند عاشورای سال 61 در ماه مهر واقع شده است و اگر دوست ما در مهر به کربلا رفته باشند می بینند که هوا، گرمی خود را دارد؛ اضافه کنید به این هوا،جنگیدن به سبک قدیم با شمشیر و نیزه،فریاد زدن،زخمی شدن و تخلیه خون بدن که به شدت تشنگی می آورد،گریه در غم عزیزان از صبح تا غروب،دویدن از حرم تا میدان به دفعات متعدد و ... .

در کنار این بحث تاریخی روایات بسیار زیادی از معصومین علیهم السلام نقل شده که موضع بحث ما نیست چراکه اگر سوال کننده به روایات معتقد بود این سوالات برایش پیش نمی آمد.

اما در مورد اینکه آیا گوسفند همراه ایشان بوده یا نه باید گفت که امام در حال ییلاق و قشلاق نبوده که مسیر طولانی مکه تا کوفه را با حیوانات اهلی کوچ کند بلکه امام عجله داشتند تا هرچه سریعتر به کوفه برسند.

شترانی را از ساربان کرایه کردند که پس از رسیدن به کربلا ساربان شترانش را برداشت و رفت.

حسینی بمان رفیق که راه حسین، عاشقانه و عاقلانه ترین راه جهان است...