از کربلا به شیعه ی خود یک اشاره کن!

با دست خویش چشم چپش را درآورم                

هر کس نگاه چپ به ضریح شما کند

 

---

من دشمن بدخواه تو را خواهم کشت

تو عکس بده جنازه تحویل بگیر

 

مدیرها بخوانند

مؤلفه های مدیریت جهادی در کلام امام خامنه ای

پایتان گر طرف کرب و بلا باز شود...

خبر آمیخته با بغضِ گلوگیر شده ست  

سیلِ دلشوره و آشوب سرازیر شده ست  

سرِ دین طعمه سرنیزه ی تکفیر شده ست  

هر که در مدح علی شعر جدید آورده ست

گویی از معرکه ها نعش شهید آورده ست

 

روضه مشک رسیده ست به بی آبی ها  

خون حق می چکد از ابروی محرابی ها  

باز هم حرمله... سرجوخه وهابی ها  

کوچه پس کوچه ی آینده به خون تر شده است

باز، بوزینه‌ی کابوس به منبر شده است

 

1180 سال می گذرد و او منتظر ماست...

5ساله بود که پدر بزرگوارش امام حسن عسکری علیه السلام به شهادت رسید و بار سنگین امامت بر دوش آن عزیز که تنها ذخیره ی الهی بود، قرار گرفت.

او که تا امروز 1180 سال از عمر شریفش می گذرد،در روزگار ظلم و ستم عباسیان و مغولان و ... وآل سعود و آمریکا و اسرائیل و... زیسته است و شاهد پر شدن زمین و زمان از ظلم و جور ها بوده است.

اما هنوز شرایط برای ظهورش مهیا نشده ،چرا که اگر شرایط آماده بود لحظه ای تعلل صورت نمی گرفت و بنا بر وعده ی الهی ظهور تحقق می یافت که إن وعدالله حق

اما براستی چه شرایطی باید به وجود آید؟

با نگاهی گذرا به روایات باب ظهور به نظر می رسد،این دو مورد از شروط اساسی برای ظهور است:

به بهانه ی روز جوان

کاروان حسینی قدم به قدم به سرزمین کربلا نزدیک می شود.

اینجا منزل نینواست.

امام حسین علیه السلام پس از لحظاتی چشمانش را باز کرده و کلمه ی استرجاع را بر زبان جاری می کند:

إنا لله و إنا إلیه راجعون و الحمد لله رب العالمین

جوان رشید کاروان که اشبه الناس خلقا و خلقا ومنطقا برسول الله است،از این سخن پدر تعجب کرده و سؤال می کند:

_ پدر جان! مگر حادثه ای روی داده که اینگونه سخن می گویید؟

امام انس و جان لب به سخن می گشاید:

_ پسرم! در اثنای راه مختصری به خواب رفتم. شخصی را دیدم که سوار بر اسب بود و می گفت:

دست داد ولی دست نداد...

بعضی تا اخم دشمن را می بینند، عقب نشینی می کنند، قالب تهی می کنند، صحنه را ترک می کنند و پشت ولایت را خالی.

به سخن خدا ایمان داشته باشیم که دشمن اسلام ، همیشه به ما اخم خواهد کرد.

لن ترضی عنک الیهود و لا النصاری حتی تتبع ملتهم

به قول قرآن تا ما مثل خودشان نشویم دست از سر ما بر نخواهند داشت.

پیر جمران تفسیر زیبایی از این آیه ارائه داد:

اگر روزی دشمن از ما تعریف کرد باید به خود شک کنیم وگرنه اخم کردن او عادی است.

...و أنا من حسین علیه السلام

وقتی خبر ولادتش را به رسول اکرم صلی الله علیه و آله دادند حضرت سراسیمه وارد خانه ی حضرت زهرا سلام الله علیها شد و گفت فرزندم را بیاورید.

او را در آغوش گرفت و سخت گریست. اسماء از سبب گریه سؤال کرد و حضرت از عاشورا گفتند.

 آری اولین مراسم روضه خوانی اباعبدالله الحسین علیه السلام پس از ولادتش آنجا بود....

بعدها خیلی به حسین علاقه و عشق و محبت نشان می داد. وقتی در سجده بر پشت حضرت سوار می شد آنقدر سجده را طول می داد تا حسین علیه السلام پایین بیاید.

خیلی سفارش حسین را کرد.

حسین منی و انا من حسین

جمله ی دوم عجیب تر از اولی

 حسین از من است. به این اکتفا نکرد.

انا من حسین: من پیامبر خدا هم از حسینم

برای شما عجیب نیست؟!

بودن مهم است،ماندن مهم تر...

آنهایی که عقب مانده اند زودتر بیایند...

به آنهایی که جلو رفته اند بگویید برگردند

چرا؟

همه باید با علی علیه السلام حرکت کنند.

اینگونه است که در صلوات شعبانیه می خوانیم:

المتقدم لهم مارق و المتأخرعنهم زاهق و اللازم لهم لاحق

عقب افتادن و جلو زدن از اهل بیت علیهم السلام ، ممنوع

باید پا جای پای ولایت گذاشت تا سعادتمند شد.

رجز یعنی عباس علیه السلام (یادداشت هفتم)

موقعیت شناسی


عباس! آیا نمی بینی موقعیت را...

نمی بینی حسین علیه السلام در موقعیت خطر قرار گرفته است.

هذاحسین شارب المنون

عباس! شرایط را درک کن. اینجا جای تعلل نیست حتی به اندازه ی یک جرعه آب خوردن، چگونه می توانی خود را ببخشی اگر به خاطر یک لحظه تعلل تو اتفاقی برای امامت بیافتد؟!

موقعیت امام خود را خوب بشناس

بی تفاوت ها نخوانند...

درد دل های مظلومی که دلش از دست بسیجی های بی بخارش خون است...