انتخاب تاریخ ساز ملت ایران

اقتصاد مقاومتی یا برجام های متوالی؛

انتخاب ملت کدام خواهد بود؟

فرض کنید دچار سردرد شده اید. برای درمان بیماری خود به دکتر متخصص مراجعه می کنید. پزشک اول برای رفع سردرد شما، قرص مسکّن تجویز می کند اما پزشک دوم پس از بررسی و معالجه ی دقیق، به این نکته ی ظریف پی می برد که دلیل سردرد شما، ضعف بدنی و کمبود کلسیم است، لذا نسخه ای که می پیچد حاوی داروهایی برای تقویت مواد مورد نیاز بدن شما در طول یک ماه است. شاید اگر به حرف پزشک اول اطمینان کرده و مسکّن مصرف نمایید در همان ساعات اولیه مصرف این دارو، صحیح و سالم شده و سردرد شما آرام می گیرد اما همه می دانند که مسکّن دوای واقعی درد شما نبوده و نیست و درد را از ریشه مداوا نمی کند، بلکه تنها موجب پنهان شدن درد برای مدتی کوتاه میشود و پس از مدت کوتاهی درد دوباره بازمی گردد و اگر چندبار با مسکّن به معالجه ی درد رفتید، شاید در دفعات بعدی به دلیل کثرت استعمال، در کنار عوارض بسیاری که دارد، دیگر هیچ اثرمثبتی هم نداشته باشد.

اما اگر سخن پزشک دوم را قبول کردید، هرچند طول دوره ی درمان شما یک ماه است و به مجرد استعمال دارو، سردرد شما خوب نمی شود اما پس از تحمل یک دوره ی کوتاه یک ماهه و با تقویت ساخت درونی خود، به طور کلی بدن خود را از هرگونه سردردی مصون و محفوظ کرده اید و دیگر سردرد ها نمی توانند شما را از پای درآورند.

انسان عاقل و مدبر قاعدتا با انتخاب گزینه ی دوم، به جای رفع مقطعی درد، از ریشه آن را درمان می کند و آدم عجول که به دنبال پنهان کردن درد و در واقع فریفتن خود است و به فکر درمان ریشه ای آن نیست، گزینه ی اول را انتخاب می کند.

و این است داستان مواجهه ما با اقتصاد مقاومتی و برجام های متوالی

شاید برجام های متوالی بتوانند برای یک مقطع زمانی کوتاه گشایشی برای کشور حاصل کنند اما قطعا راه حل اصلی درمان مشکلات اقتصادی کشور اقتصاد مقاومتی است، هرچند  قاعدتا طول دوره ی درمان آن بیشتر است و برای حصول نتیجه نیاز به صبر و حوصله ی بیشتری دارد.

اجازه دهید مثال دیگری بزنم تا قضیه کاملا روشن شود:

ایران در واقع به مثابه ی انسانی است که آمریکا پای خود را روی گلوی او قرار داده و فشار می دهد؛ حال برای خلاصی از این فشارظالمانه، عده ای مذاکره را پیشنهاد می دهند و معتقدند میتوان با سخن گفتن و تصویب برجام های متوالی، این فشار را کم کرد و عده ی دیگری راه حل خلاصی از این فشار را قوی شدن ایران می دانند به حدی که آمریکا هرچه قدر هم که فشار بدهد نتواند آسیبی بزند که در واقع این رویکرد دوم در یک کلام می شود: اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

شاید اوایل انقلاب کسی فکرش را هم نمی کرد که سالها پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روزی مردم ایران باردیگر خود را مقابل این دو راهی ببینند، اما حقیقت امر آن است که ما بین یک دوراهی مانده ایم و باید دست به انتخاب بزنیم؛ دوراهی تسلیم یا مقاومت، دوراهی عزت یا ذلت، دوراهی دنیا طلبی یا خداخواهی!

خلاصه حرف آن است که برای رفع مهم ترین خطر حال حاضر جمهوری اسلامی(البته به زعم عده ای!) که دشمنی و تحریم های ظالمانه ی آمریکاست، باید تدبیری اندیشید.

دو رویکردی که توسط نخبگان جامعه برای حل این معضل یعنی دشمنی آمریکا مطرح می شود، با مثال روشن شد اما اکنون باید به این نکته بپردازیم که عواقب و نتایج هر کدام از این دو رویکرد چیست؟

رویکرد اول مربوط به همان کسانی است که هم و غم خود را رفع دشمنی آمریکا با جمهوری اسلامی گذاشته اند؛ آنها می گویند که با مذاکره می توان دشمنی را کم کرد و در اثبات سخن خود برجام را شاهد مثال می آورند و معتقدند با برجام های دیگر می توان در سایر حوزه های داخلی و خارجی هم به نتایج مشابه رسید.

لذا در اینجا ضرورت دارد که برجام و نتایج آن بررسی شود تا مشخص شود که آیا برجام به زعم عده ای فتح الفتوح است یا اینکه به بیان رهبری عزیز سندی پرابهام و با ساختاری ضعیف است که هزینه های بسیاری را بر کشور تحمیل کرده است و البته در کنار آن گشایش اندک مقطعی را هم در زمینه ی اقتصادی سبب شده و به جای رفع همه ی تحریم ها تنها تحریم های اندکی روی کاغذ برداشته شده است که بر روی زمین واقعیات هم به دلیل فعالیت های خصمانه ی آمریکایی ها و وضع دوباره ی تحریم ها به بهانه های دیگر مثل مباحث موشکی  و حمایت از تروریسم و ... ، نتوانسته به نتایج مثبتی آن گونه که ادعا می شود برسد.

 در وصف برجام همین بس که وقتی از حقیقت برجام از مسئولین دولتی سوال می شود خودشان از معجزه نبودن برجام و اینکه منظور ما از رفع همه ی تحریم ها، تحریم های هسته ای بوده نه همه ی تحریم ها(علی رغم دروغ پراکنی های پیشین خود که بارها گفتند همه تحریم ها برداشته می شود)، واقعیت برجام را برای مردم روشن می کنند. بماند موضع گیری های نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا که به دلیل تصویب نشدن برجام در سنای آمریکا، وعده ی ریز ریز کردن این سند افتخار ملت ایران!!! را پس از رسیدن به پست ریاست جمهوری داده اند.

و بماند که در برجام در ازای قبول نظارت های وسیع بر روی مراکز هسته ای و قبول پروتکل الحاقی و نظارت های فراپروتکلی که اجازه ی مصاحبه با دانشمندان هسته ای و بازرسی گسترده از مراکز غنی سازی و معادن اورانیوم می دهد و دکوری شدن صنعت هسته ای و...، آمریکایی ها به جای برداشتن همه ی تحریم ها، تنها به برداشتن تحریم های هسته ای آن هم فقط مالی و اقتصادی ثانویه و نه اولیه و آن هم فقط تحریم هایی که تحت اختیارات رئیس جمهور آمریکاست و نه سنای آمریکا تن داده اند و این یعنی به محض تغییر رئیس جمهور، برجام می تواند توسط رئیس جمهور بعدی آمریکا به کلی نادیده گرفته شود.

تحقیق بیشتر راجع به برجام را به بررسی و مطالعه مباحث مطرح شده توسط تحلیل گران این عرصه واگذار می کنیم.

حال که اندکی از فتح الفتوح برجام!! مطلع شدیم، وقت آن است که به این موضوع بپردازیم که آن رویکردی که برجام را فتح الفتوح می داند و آن را عامل حل دشمنی آمریکا با ایران می داند، در مورد سایر مسائل مورد نزاع ایران و آمریکا چه راهکاری دارد؟

در اینجا به تحلیل نیازی نیست چراکه خود حضرات فرموده اند که اگر میخواهید تحریم های دیگر را نیز با ید با کفایت خود! رفع کنیم، به ما اجازه دهید که در سایر موضوعات هم مذاکره کنیم.

بسیار خب، سوال میکنیم که در مورد هسته ای چه کردید که همه ی تحریم ها!!! (شما بخوانید تحریم های هسته ای) برداشته شد؟

جواب مشخص است: از صنعت هسته ای چشم پوشی کردیم و آن را در سطح آزمایشگاهی تقلیل دادیم، لذا آمریکا دیگر هیچ خطری بابت برنامه هسته ای ایران احساس نمی کند، درنتیجه تحریم های مربوط به بحث صنعت هسته ای را برداشته شده است.(اگر واقعا اینطور باشد)

با این رویکر برای حل سه مسئله اصلی دیگر مورد نزاع ایران و آمریکا باید به نحو زیر عمل کنیم:

1.     برجام 2

حمایت ایران از تروریسم:

ایران در ازای برداشته شدن تحریم های مربوط به حمایت از تروریسم باید حمایت خود را از گروه های مقاومت و مردم مظلوم کشورهای منطقه قطع کند. ایران تعهد می دهد که دیگر از حزب الله لبنان، انصارالله یمن، حماس فلسطین، مردم مظلوم یمن و عراق و سوریه و فلسطین و بحرین، حمایت نکند و در مقابل آن آمریکا متعهد می شود که در روز اجرا یعنی پس ازاینکه ایران از حمایت خود از تروریسم(به زعم آمریکایی ها)دست کشید، تحریم های مربوط به این موضوع را لغو نماید.

2.     برجام3

توانایی موشکی ایران

ایران باید متعهد شود صنایع موشکی خود را در سطحی کاهش دهد که آمریکا مطمئن شود که هیچ خطری از جانب ایران هم پیمانان وی در منطقه به ویژه عربستان و اسرائیل را تهدید نمی کند(درست مثل همان بلایی که بر سر صنعت هسته ای آوردند.) و در مقابل به حول و قوه ی الهی آمریکا متعهد میشود که تحریم های مربوط به صنعت موشکی ایران را لغو نماید.

3.     برجام4

عدم رعایت حقوق بشر در ایران

ایران متعهد می شود که نظام ولایت فقیه را به دلیل ماهیت دیکتاتوری آن!! از قانون اساسی خود حذف و نظام جمهوری دموکراتیک را بر حاکم نماید. ایران متعهد می شود که تمام آزادی های مدنی، مثل آزادی پوشش، آزادی مذهب و آیین(مثل بهاییت و بت پرستی و...)، آزادی روابط جنسی(مثل روابط نامشروع زن و مرد و بحث همجنس گرایی)، آزادی بیان(حتی در زیر سوال بردن مقدسات دینی و هویتی ملت) و... را در کشور مستقر نماید. در مقابل آمریکا متعهد می شود که تحریم های مربوط به حقوق بشر در ایران را لغو نماید.

و اینچنین است که با برجام2و3و4 می توان دشمنی آمریکا با جمهوری اسلامی را برطرف کرد.

البته این رویکرد یکی از همان دوراهی است که ملت ایران می تواند انتخاب کند و به فرض اینکه به نتیجه دلخواه یعنی رفع دشمنی آمریکا برسد، در عین اینکه مثل آن داروی مسکّن درمانی مقطعی است، یک اشکال اساسی دارد و آن این که دیگر این برجام ها بین جمهوری اسلامی ایران و آمریکا منعقد نمی شود بلکه در حقیقت بین جمهوری دموکراتیک ایران و ایالات متحده آمریکاست، چراکه اگر قرار باشد، جمهوری اسلامی دست از حمایت مظلوم، مبارزه با ظالم، دفاع از مقاومت، پافشاری بر احکام دین مثل حجاب و عفاف و حفظ روابط و ضوابط شرعی بردارد، دیگر جمهوری اسلامی نیست، بلکه جمهوری ضد اسلامی است.

آنها که دم از برجام2و3و4 می زنند باید بدانند که فرجام برجام در کنار تمام شدن احتمالی دشمنی آمریکا، تمام شدن هویت نظام سیاسی ولایی و فرهنگ اسلامی ملت ایران است و آنگاه آگاهانه دم از مذاکره(بخوانید معامله) با آمریکا بزنند و البته اگر جرئت دارند، به مردم بگویند که حقیقت برجام های متوالی نابودی هویت دینی ملت است تا مشخص شود که آیا ملت ایران باز هم گزینه ی آنها را انتخاب می کند یانه. اما متاسفانه حامیان این رویکر با تزویر تمام خود را پشت پرده ی معضلات اقتصادی قایم می کنند و نتیجه ی ناگزیر برجام های متوالی را برای مردم نمی گویند چراکه می دانند اگر عاقبت برجام را فاش سازند جز اندکی دنیاطلب افراطی با آنها همراهی نخواهند کرد، لذا اساس کار خود را بر استفاده از نقطه ضعف ملت که همان فشار اقتصادی است قرار می دهند و دائم وعده ی سرخرمن 100روزه و... می دهند و با کشاندن مردم به سمت روحیه ی دنیاطلبی و دنیاگرایی افراطی در عرصه ی فرهنگ، آنها را آماده ی قبول برجام های متوالی می کنند، چراکه مردم دین دار خداخواه ایران هیچ گاه حاضر نمی شوند با دست دادن با یزیدهای زمان، برای مدت کوتاهی از رفاه بیشتری برخوردار شوند، درست مثل همان کاری که مردم کوفه با امامشان کردند.

اما راه دومی که پیش روی ملت عزیز ایران است، راهکار اقتصاد مقاومتی است به همان اسلوبی که رهبری عزیز در روز اول فروردین ماه در مشهد مقدس فرمودند و 10راهکار عملی برای اقدام و عمل دولت مردان در زمینه ی بارور کردن اقتصاد درون زا دادند. شاید این راهکار دیربازده تر از قبلی باشد اما مزیت آن حفظ هویت جمهوری اسلامی ایران، جلب نصرت الهی، حفظ استقلال ملی، درون زا شدن اقتصادملی، افزایش قدرت ملی(نه مثل قدرت زمان پهلوی که پشتوانه ی آن ابرقدرت ها بودند نه ملت) و...

حال این ملت ایران است که باید انتخاب کند، یا راه معامله با آمریکا که این روزها نام برجام به آن می دهند یا مقاومت اقتصادی و اقتصاد مقاومتی که هرچند سخت تر و زمان برتر از راه اول است اما اگر به ثمر برسد پایدارتر و بادوام تر از اقتصاد تحمیلی متکی به آمریکاست.

 

إنا هدیناه السبیل إما شاکرا و إما کفورا

ما راه را به انسان نشان دادیم؛

 یا سپاسگذار است و راه صحیح را می پیماید

یا ناسپاسی کرده و گزینه ی اشتباه را انتخاب می کند

صدق الله العلی العظیم