خود فراموشی به سبک ایرانی اسلامی
برای چند دقیقه با خود خلوت کنید.
خود را جای یک جوان اروپایی بگذارید که تصور او از این جهان یک تصور صرفا مادی است.
خدا، پیامبر،امام، قیامت ،حسابرسی، بهشت و جهنم، روح و... هیچکدام برای
او تعریف نشده است اگر برای او خدایی هم تعریف بشود خدایی است که جهان را
در ابتداخلق کرده و سپس کوک کرده و الان دیگر کاری به کار آن ندارد.
برای چند لحظه خودتان را جای او بگذارید و خود را خالی از همه ی این
اعتقادات ببینید. چه احساسی دارید؟
...
به تک تک این کلمات و تاثیر نبودنشان درذهن خود فکر کنید.
مردم ما اکثر گفتارها و رفتارهایشان بر این اساس شکل میگیرد،هرچند خودشان
به این موضوع توجهی نداشته باشند،برای تصدیق این حرف به صحبت های مردم
کوچه و بازار توجه کنید،ببینید چقدر در حرفهایشان از این مفاهیم استفاده
میکنند.
وقتی گرفتار میشوند یا مصیبتی برایشان پیش می آید. دست به دامن خدا و
حضرت عباس میشوند. نام اطمه اطهار(ع) را میبرند و طلب رفع حاجت میکنندو
همین مایه ی آرامش آنهاست.
اما آن جوان چه؟؟؟
چه چیز در هنگام گرفتاری ها و دلتنگی ها میتواند باعث آرامش او شود؟
قطعا او راه حلی جز رفتن به سینما و پارتی و خوردن مشروبات و رفیق بازی
های افراطی ندارد.
او میخواهد با این چیزها خودش را سرگرم کند تا مشکلاتش را از یاد
ببرد.اما همه ی این ها روح کمال طلب او را آرام نمیکنند.
رو ح او به معنویات نیاز دارد اما باز او راه را اشتباه می رود.
معنویاتش می شود پیوستن به مکاتب شیطان پرستی وعرفان های کاذب و ...
اوچاره ای ندارد جز اینکه دست به کارهایی بزند تا خودش را فراموش کند.
اگر خوش فراموش بشود قدری آرام میگیرد...
یعنی چه خودش را فراموش کند؟
یعنی خودش را در فضایی قرار دهد غیر از فضای این جهان واقعی
و آن فضای مجازی است
بودیار دانشمند روانشناس غربی میگوید: ((در فضای مجازی ما دیگر آدمیان
نیستیم،بلکه پیام های روی صفحه ی رایانه های یکدیگریم ))
اگر آن جوان تمام وقت خود را صرف فضای اینترنت و فیس بوک و چت کردن و
ایمیل زدن و ... بکند، دیگر وقتی برای او نمی ماند تا به نیازهای فطری
خویش فکر کند.
گیدنز جامعه شناس غربی در کتاب خود مینویسد: (( کاربران اینترنت در فضای
مجازی زندگی میکنند.صفحه 681جامعه شناسی گیدنز))
کاربران اینترنت روز به روز زیاد میشوند و آمار خود فراموشی ها نیز.
فقط یک مشکل اساسی اینجا وجود دارد و آن هم اینکه ممکن است بعد از یک
دوره زندگی در فضای مجازی فیلشان یاد هندوستان کند و نیاز های فطریشان
سر باز کنند.
آنوقت آمار خود کشی بالا درغرب دیگر خیلی تعجب آور نیست.
اما در جوامع شرقی به ویژه ایران اسلامی ذهن اکثر جوانان با مفاهیم مذ
کور در ابتدی یادداشت آشناست ولی کم توجهی به این معنویات موجب می شود
برخی از آنها حتی جوانان مذهبی دچار همان حالتی بشوند که آن جوان اروپایی
داشت و به جای اینکه راه حل را در یاد خدا و نیاز های معنوی روح بدانند
به دوستی های افراطی و گوش دادن به موسیقی و انجام بازی های رایانه ای
برای ساعات طولانی و بدتر از همه فضای مجازی پناه ببرند و اثرات این
حالات میشود،کم توجهی به خانواده،انزوا و عدم علاقه برای حضور در جمع و
خود باختگی و ناامیدی نسبت به آینده و...
اگر یک روز گوشی موبایلشان را بگیری و در فضایی تنها باشند از خود
میترسند چون از خودشان بیگانه شده اند.خودشان را در گوشی موبایل
پیدامیکنند نه در خودشان.
واین اتفاق به تدریج و بی سر و صدا می افتد.استفاده از فضای مجازی به
صورت متعادل میتواند مطلوب باشد ولی مواظب اعتیاد به حضور در این فضا و
بدتر از همه خود فراموشی تدریجی باشیم.
باور کنیم که، ((الا بذکرالله تطمئن القلوب)) فقط و فقط با یاد خدا دل آرام میگیرد.
خداوند مارا وعده میدهد و همچنین از خود فراموشی بر حذر میدارد.
((ومن اعرض عن ذکری فان له معیشه ضنکا)) هر کس از یاد من دوری کند،زندگی
تلخی خواهد داشت.
مواظب باشیم نعمت معنویتی را که به ما عنایت شده است به راحتی از دست ندهیم...
