در ابتدا تذکر این مطلب لازم به نظر می رسد که نویسنده متن
حاضر، قصد نگارش نظرات خود را در این موضوع داشته است و از آنجا که نوشته ی حاضر
بدون کپی برداری از مطالب سایت ها و نوشته های دیگران بوده و صرفا حاصل اندک تفکر
نگارنده می باشد، طبعا از غنای علمی کافی و همچنین نثر دانشگاهی برخوردار نیست، لذا نظرات تکمیلی شما می تواند به تقویت بحث کمک کند.
اما سوال اصلی که به آن خواهیم پرداخت آن است که چگونه علوم سیاسی اسلامی تولید کنیم؟
یکی از ویژگی های انسان موفق چندبعدی بودن اوست. آدم تک بعدی مثل یک کاریکاتور می ماند که اجزای بدنش نامتعادل رشد کرده اند. من بعضی از دانشجوهای دانشگاه امام صادق علیه السلام را به مثابه ی کاریکاتوری می بینم که یکی دوتا از استعدادهای خود را شکوفا کرده و بقیه را آک بند برای روز مبادا نگه داری می کنند.
اما ریشه ی این رشد کاریکاتوری کجاست؟
به نظر حقیر ریشه ی رشد نامتعادل و کاریکاتوری بعضی از دانشجویان این دانشگاه بر می گردد به نوع نگاهی که به دانشگاه دارند. اینکه ما با چه عینکی به دانشگاه نگاه کنیم در استفاده ی ما از فضای دانشگاه و بالتبع رشد و تربیت ما مؤثر است.
با چه عینک هایی می شود به دانشگاه امام صادق علیه السلام نگاه کرد؟
از آنجا که دولت فخیمه، ظاهرا با چراغ سبز آمریکا تصمیم دارد، در سایر موضوعات چالشی فیمابین دوکشور از طریق مذاکره(بخوانید معامله) وارد شود و برجام های دیگری را به عنوان سند افتخار ملت ایران به مردم تحمیل کند، لازم دانستم که پیش نویسی از خلاصه ی این برجام ها را برای ثبت در تاریخ! بنگارم.
البته اگر توفیق یار باشد و عمر این دولت 4سال بیشتر نباشد یا دولت بعدی ایالات متحده آمریکا از جمهوری خواهان باشد، این امید هست که اوضاع به وخامت توضیحات زیر نرسد اما قشر حزب اللهی جامعه که بیش از شکمشان دل در گرو آرمان های انقلاب اسلامی داشته و خود را مدیون و نه طلبکار!! شهدای عزیز می دانند، با فهم نظام فکری دولت مکرمه، کمر همت را ببندند و قضیه ی نفوذ در افکار مسئولین و مردم جهت ایجاد خطای در محاسبه و فهم واقعیات موجود، که مورد تاکید رهبری عزیز بوده و هست را جدی تر بگیرند، ان شاالله.
اقتصاد مقاومتی یا برجام های متوالی؛
انتخاب ملت کدام خواهد بود؟
فرض کنید دچار سردرد شده اید. برای درمان بیماری خود به دکتر متخصص مراجعه می کنید. پزشک اول برای رفع سردرد شما، قرص مسکّن تجویز می کند اما پزشک دوم پس از بررسی و معالجه ی دقیق، به این نکته ی ظریف پی می برد که دلیل سردرد شما، ضعف بدنی و کمبود کلسیم است، لذا نسخه ای که می پیچد حاوی داروهایی برای تقویت مواد مورد نیاز بدن شما در طول یک ماه است. شاید اگر به حرف پزشک اول اطمینان کرده و مسکّن مصرف نمایید در همان ساعات اولیه مصرف این دارو، صحیح و سالم شده و سردرد شما آرام می گیرد اما همه می دانند که مسکّن دوای واقعی درد شما نبوده و نیست و درد را از ریشه مداوا نمی کند، بلکه تنها موجب پنهان شدن درد برای مدتی کوتاه میشود و پس از مدت کوتاهی درد دوباره بازمی گردد و اگر چندبار با مسکّن به معالجه ی درد رفتید، شاید در دفعات بعدی به دلیل کثرت استعمال، در کنار عوارض بسیاری که دارد، دیگر هیچ اثرمثبتی هم نداشته باشد.
اما اگر سخن پزشک دوم را قبول کردید، هرچند طول دوره ی درمان شما یک ماه است و به مجرد استعمال دارو، سردرد شما خوب نمی شود اما پس از تحمل یک دوره ی کوتاه یک ماهه و با تقویت ساخت درونی خود، به طور کلی بدن خود را از هرگونه سردردی مصون و محفوظ کرده اید و دیگر سردرد ها نمی توانند شما را از پای درآورند.
انسان عاقل و مدبر قاعدتا با انتخاب گزینه ی دوم، به جای رفع مقطعی درد، از ریشه آن را درمان می کند و آدم عجول که به دنبال پنهان کردن درد و در واقع فریفتن خود است و به فکر درمان ریشه ای آن نیست، گزینه ی اول را انتخاب می کند.
و این است داستان مواجهه ما با اقتصاد مقاومتی و برجام های متوالی
کلبه ای باصفا در شهرخرم
درب موسسه خیریه که رسیدیم، دیدیم که پدر مهربان شهر خرم دارد با خانواده ای خوش و بش می کند؛ کاشف به عمل آمد که خانواده ای یتیم هستند، یک مادر و 4 فرزند که فرزند بزرگ هم دختری است 15ساله و مابقی پسرانی کوچکتر از او. پدر مهربان شهرخرم می گفت، با پول یارانه ای که به آنها می دهند، حدودا10تا12 روز کفاف زندگیشان را می دهد و مابقی را باید با رنج و درد گرسنگی بسازند و بسوزند
در محضر پدر مهربان شهرخرم
وقتی وارد دفتر کارش شدیم، میشد از چین و چروک های صورتش عمق غم های دلش را فهمید.
از فرماندهان جنگ تحمیلی و از بچه های اصیل شهرخرم که مثل بعضی از فرماندهان هم دوره اش، هم محله ای های خود را فراموش نکرده و زندگی و خدمت رسانی به محرومین و به ویژه ایتام شهرخرم را بر زندگی در بهترین جای تهران ترجیح داده است.
چهارشنبه سوری در شهر خرم
ساعت حدودا 8شب بود. در کوچه پس کوچه های محله ی شنه و محریزی شهر خرم قدم میزدم به سمت حسینیه اهل بیت(ع) در کوی نهر هشتم. صدای قورباغه ها از داخل شط و زوزه ی سگها از کنار آن حس لذت توأم با ترسی را به من میداد. با اعتماد به نفس کامل در خیابان تاریک و بی شمع و چراغ شهرخرم گام برمیداشتم و از نسیم دلنوازی که از روی شط می گذشت و به عطر خاکهای معلق درهوا معطر میشد و به ما میرسید، استشمام می کردم اما بالاخره هرچه بود فکر میکنم از دود و آلودگی هوای تهران که بهتر بود!
اختیار یکی از ویژگی‌هایی است که انسان را از سایر مخلوقات خداوند متفاوت می‌کند. نتیجه‌ی این اختیار برای انسان، انتخاب است. درواقع وی به دلیل اختیاری که دارد مجبور است در عرصه‌های مختلف زندگی دست به انتخاب بزند.
انتخابات نیز یکی از همین مواردی است که مردم یک سرزمین برای تعیین سرنوشت خود باید دست به انتخاب بزنند.
انجام تکلیف یا رفع تکلیف؛ سخن اینجاست...
در خیابان های پایتخت قدم میزند، صحنه هایی او را آزار می دهد، حالا انگار وجدانش درد گرفته است، احساس تکلیف می کند (نه درک تکلیف). وارد دانشگاه که می شود نفس راحتی می کشد، اما انگار هنوز باری بر روی دوشش سنگینی می کند. برای رفع تکلیف (نه انجام تکلیف). تصمیم میگیرد در یکی از مجموعه های فرهنگی دانشگاه مشغول کار شود تا لااقل اینگونه عذاب وجدانش را تسلی دهد.
فرهنگ رفاه زدگی و رفاه زدگی فرهنگی
دو آسیب احتمالی برای دانشجوی امام صادقی
فرهنگ رفاه زدگی را همه به خوبی می فهمند، یعنی غلبه ی روحیه خور و خواب و خشم و شهوت بر روحیه تلاش و کوشش و جهاد و خستگی ناپذیری.
رفاه زدگی نتیجه ی دنیاطلبی است و اینکه انسان تمام هم و غمش را در همه امور، کسب دنیای بهتر و بیشتر قرار دهد.
اگر کسی می خواهد بداند که اینگونه هست یا نه، باید ببیند که معیار انتخاب هایش در فرصت های گوناگونی که در ایام دانشجویی پیش رویش قرار می گیرد، چیست؟
