امتیاز نامه های عصر روحانی مچکریم...

   

این اعتقاد قلبی من است...

اینکه می گویند «لوزان چای» بی انصافی در حق «ترکمن چای» است!

شاید با خود بگویید که این دیگر چقدر افراطی وفلان است!!!

اما نحن أبنا الدلیل

نمیل حیثما یمیل

ما فرزندان استدلال هستیم و بر مبنای دلیل سخن می گوییم و اگر کسی بتواند دلیلی بیاورد و سخن ما را رد کند با جان و دل می پذیریم.

بدون مقدمه بروم سر اصل مطلب.

ما 6 نوع توافق می توانیم با کشورهای خارجی داشته باشیم:

در 3 نوع اول، که توافق های عادی بین المللی اینچنین است، کشور الف یک چیزی به کشورب می دهد و یک چیزی هم از کشور ب  می گیرد. حال 3حالت ممکن است:

1.      داده کمتر از ستانده باشد که قرارداد پر سود است.

2.      داده برابر با ستانده باشد که قرارداد منصفانه است.

3.      داده بیشتر از ستانده باشد که قرارداد استعماری است.

اما در3 نوع دوم، که اکثر توافق های استعمارگران با کشورهای ضعیف ومظلوم را شامل می شود، این گونه است که داده و ستانده هر دو حق کشور ضعیفی است که توسط کشور استعمارگر دست به دست می شود.

مثل اینکه من گوشی همراه شما را به زور بگیرم و بعد بگویم اگر تلفن همراه خود را می خواهی باید لب تابت را به من بدهی!

در اینجا نیز 3حالت متصور است:

4.      داده کمتر از ستانده باشد که این توافق از نوع بسیاراستعماری است.

5.      داده برابر با ستانده باشد که قرارداد ظالمانه است.

6.       داده بیشتر از ستانده باشد که قرارداد بسیار ظالمانه است.

الحمدلله به خاطر ید طولای ما در انعقاد قرارداد های بین المللی، انواع و اقسام این 6حالت در تاریخ ایران پیدا می شود.

حال با جستجویی در تاریخ می خواهیم ببینیم که هر کدام از این 6نوع قرارداد به نام کدام عصر از حکومت در ایران ثبت شده است.

 

نوع اول: مثال قرارداد پرسود (شاه عباسی):

قرارداد بین ایران و انگلیس مبنی بر تهاجم مشترک علیه پرتغالی ها:

داده: تقسیم غنایم جنگی به صورت مساوی، به تصرف درآمدن قلعه ی هرمز مشترکا توسط دو دولت، تحویل اسیران مسیحی به انگلیسها

ستانده: پرداخت نیمی از هزینه لشکر کشی توسط انگلیسها، حمل سربازان ایرانی توسط کشتی های انگلیسی، تحویل اسیران مسلمان به ایران، مساعدت نظامی انگلیس در مقابله با پرتغالی ها و اخذ حقوق گمرکی از کالاهای انگلیسی

(برگرفته از کتاب تاریخ روابط خارجی ایران؛ دکتر هوشنگ مهدوی،ص91)

 

نوع دوم: مثال قرارداد منصفانه (اکثر قراردادهای عهد صفوی):

عهدنامه ی دوم استانبول بین ایران و عثمانی:

داده: تخلیه ی بین النهرین و اعطای 200خروار ابریشم در هر سال به عثمانی

ستانده: تعهد عثمانی مبنی بر عدم هیچ گونه ادعایی نسبت به آذربایجان و کردستان و لرستان و خوزستان و قبول برگشتن سرحدات کشور به همان صورتی که در زمان سلطان سلیمان بوده است.

(برگرفته از کتاب تاریخ روابط خارجی ایران؛ دکتر هوشنگ مهدوی،ص78)

 

نوع سوم: مثال قرارداد استعماری(قراردادهای عهد ناصرالدین شاه):

امتیاز نامه رویتر:

داده: اعطای امتیاز کشیدن راه آهن از بحر خزر تا خلیج فارس، دایر کردن تراموای شهری، اداره ی گمرکات، استخراج کلیه معادن از جمله ذغال سنگ و نفت و آهن و سرب و بطور خلاصه کلیه منابع ثروت ملی ایران به مدت70 سال به یک سرمایه دار یهودی انگلیسی بدنام و معافیت این شرکت انگلیسی از پرداخت هرگونه رسوم و مالیات و گمرک و...

ستانده: چندرغاز لیره ی انگلیسی از سهم سود حاصل شرکت از این منابع و معادن

(برگرفته از کتاب تاریخ روابط خارجی ایران؛ دکتر هوشنگ مهدوی،ص289)

 

نوع چهارم: مثال قرارداد بسیار استعماری(قراردادهای عصر فتحعلی شاه):

گلستان و ترکمن چای:

در این دو قرارداد که بسیار در تاریخ ما از آن به بدی یاد می شود، نکته ای ظریف مخفی است که باید به آن توجه کرد. ما در اینجا نمی خواهیم از فتحعلی شاه دفاع کنیم بلکه می خواهیم حقیقت ماجرا را بیان کنیم.

او هرچند قسمت های از سرزمین ما را به خاطر بی کفایتی خود از دست داد اما اگر کار همچنان پیش می رفت، روسها تا تهران را می گرفتند.

در تاریخ آمده است که انگلیسها از ترس اینکه همه ی ایران توسط روسها اشغال شود، به فتحعلی شاه فشار آوردند که قرارداد گلستان را بپذیرد.(برگرفته از کتاب تاریخ روابط خارجی ایران؛ دکتر هوشنگ مهدوی،ص222)

داده (که حق ماست): شهرهای شمالی کشور از جمله گنجه و باکو و ارمنستان و ...، 5ملیون تومان غرامت جنگی به روسیه

ستانده (که باز حق ماست): به رسمیت شناختن حکومت مرکزی و تامین امنیت پایتخت(تهران) و جلوگیری از تصرف شدن بقیه نقاط کشور از جمله تهران به دست روسها و سقوط حکومت مرکزی ایران

(برگرفته از کتاب تاریخ روابط خارجی ایران؛ دکتر هوشنگ مهدوی،ص237)

 

نوع پنجم: مثال قرارداد ظالمانه(قراردادهای عصر محمد رضا شاهی)

مبادله ی بحرین و جزایر سه گانه بین ایران و انگلیس

تقریبا هر دو از حیث موقعیت ژئوپلوتیک و استراتژیک منطقه ای ونفت فراوان در یک رده اند، هرچند بحرین به خاطر همسایگی با عربستان مهم تر می نماید.

داده(که حق ماست): بحرین

ستانده(که حق ماست): جزایر سه گانه تنب کوچک و تنب بزرگ و ابوموسی

 

نوع ششم: مثال قرارداد بسیار ظالمانه(قرارداد های عصر روحانی مچکریم)

تفاهم لوزان:

  داده ها(که حق ماست):

1.             محدودیت شدید فعالیت های هسته ای

الف. غنی‌سازی

1.      ایران حق ندارد هیچ سانتریفیوژ جدیدی برای حداقل ده سال بسازد.

2.      کاهش تعداد سانتریفیوژهای ایران از ۱۹۰۰۰ دستگاه کنونی به حدود 6000 دستگاه حداقل برای ده سال.

3.      تنها حدود 5000 دستگاه از 6000 دستگاه باقیمانده می توانند برای یک دوره حداقل ده ساله در نطنز غنی سازی کنند.

4.      هزار دستگاه باقیمانده در فردو نگهداری خواهد شد که ایران حق غنی سازی با آنها را نخواهد داشت.

5.      328 عدد از هزار سانتریفیوژ موجود در فردو به صورت خالی خواهد چرخید و بقیه خاموش خواهد بود.

6.       13000 سانتریفیوژ از 19000 سانتریفیوژ کنونی باید به همراه زیرساختهایشان جمع آوری و در انباری زیر نظر آژانس نگهداری شوند.

7.      ایران موظف است سطح غنی سازی خود را حداقل به مدت ۱۵ سال به 3.67% کاهش دهد.

8.      غنی سازی پنج درصد یا بیست درصد یا بالاتر از آن برای حداقل 15 سال ممنوع است.

9.      کاهش ذخایر اورانیوم از ده تن فعلی به سیصد کیلوگرم حدقل برای 15 سال.

10.   ممنوعیت ساخت هر گونه تاسیاست جدید غنی سازی حداقل برای 15 سال.

11.  ممنوعیت ساخت سانتریفیوژ حداقل برای ده سال.

ب. فردو

1.      از 3000 سانتریفیوژ موجود در فردو 2000 تای آن به همراه زیرساختهایشان جمع و در انباری زیر نظر آژانس نگهداری خواهد شد.

2.      تبدیل سایت فردو از یک مرکز غنی سازی به یک مرکز تحقیقاتی.

3.      ممنوعیت غنی سازی در فردو برای حداقل 15 سال.

4.      ممنوعیت تحقیق و توسعه مرتبط با غنی سازی در فردو برای حداقل 15 سال.

5.      ممنوعیت ورود مواد رادیواکتیو به فردو برای حداقل 15 سال.

ج. تحقیق و توسعه

1.      محدود شدن تحقیق و توسعه به چهار نسل کنونی  IR-8, IR-6, IR-5, IR-4حداقل برای ده سال.

2.      ممنوعیت استفاده از این چهار نسل برای غنی سازی حداقل برای ده سال.

د . راکتور آب سنگین اراک و بازفرآوری

1.      الزام ایران به بازسازی و باز طراحی راکتور اراک به گونه ای که توان تولید پلوتونیوم تسلیحاتی نداشته باشد.

2.      الزام ایران به خارج کردن سوخت مصرفی از کشور در طول عمر راکتور.

3.      سلب شدن حق بازفراوری به صورت ابدی از ایران.

4.      الزام ایران به نابود کردن یا خارج کردن قلب راکتور فعلی از کشور.

5.      ممنوعیت انباشت آب سنگین و لزوم صادر کردن آب سنگین اضافه بر نیاز اراک برای حداقل 15 سال.

6.       ممنوعیت ساخت هر گونه راکتور آب سنگین جدید حداقل برای 15 سال.

2.            نظارت و بازرسی های گسترده

1.      الزام ایران به فراهم کردن دسترسی منظم آژانس به کلیه تاسیسات هسته ای.

2.      الزام ایران به امضاء و تصویب پروتکل الحاقی و عمل به مفاد آن.

3.      اجازه آژانس برای استفاده از پیشرفته ترین فناوری های نظارتی به منظور نظارت و بازرسی از تاسیسات هسته ای، از جمله نصب دوربین بیست و چهار ساعته در تاسیسات هسته ای ایران.

4.      اجازه آژانس برای بازرسی از کلیه معادن و کارخانه های اورانیوم.

5.      اجازه آژانس برای بازرسی از مراکز ساخت روتورهای سانتریفیوژ.

6.       اجازه آژانس برای نظارت مستمر بر سانتریفیوژهای جمع آوری شده از نطنز و فردو.

7.      محدود شدن زنجیره واردات و صادرات فن آوری های هسته ای و مواد با کاربردهای دوگانه به یک کانال انحصاری زیر نظر آژانس.

8.      اجازه بازرسی از تاسیسات غیر هسته ای از جمله تاسیسات نظامی بر اساس پروتکل الحاقی در هر نقطه از خاک کشور.

9.      ملزم بودن ایران به پاسخگویی در خصوص فعالیت های مخفیانه یا تاسیسات مشکوک در هر نقطه از خاک کشور.

10.  ملزم بودن ایران به روشن کردن وضعیت حال و گذشته برنامه هسته ای خود.

11.  الزام ایران به همکاری با آژانس برای مشخص شدن جنبه های احتمالی نظامی برنامه هسته ای

   ستانده(که حق ماست): برداشته شدن تحریم‌ها

1.      پس از تایید آژانس مبنی بر این که ایران به تعهدات کلیدی هسته ای خود عمل کرده است اتحادیه اروپا تحریمهای اقتصادی و مالی مرتبط با هسته ای را تعلیق خواهد کرد.

2.      پس از تایید آژانس مبنی بر این که ایران به تعهدات کلیدی هسته ای خود عمل کرده است امریکا تحریمهای ثانویه اقتصادی و مالی مرتبط با هسته ای را تعلیق خواهد کرد.

تبصره: تحریمهایی که به خاطر حمایت ایران از تروریسم یا نقض حقوق بشر وضع شده اند همانند گذشته باقی خواهد ماند.

3.      در قالب یک قطعنامه جدید تحریمهای هسته ای قطعنامه های مرتبط با هسته ای لغو و تحریمهای غیر هسته ای آن قطعنامه ها مجددا علیه ایران اعمال خواهد شد.

تذکر: همانطور که مشاهده می شود تصور برداشته شدن تحریم های ایران با 4یا5قید موجود در توافق نامه فقط و فقط یک خیال زیبا در ذهن کسانی است که قبله ی عالمشان غرب است و در خیال پردازی های خود خواب آمریکا می بینند و خدا آنها که خواب آمریکا را می بینند، از خواب غفلت بیدار کند!

مخلص کلام اینکه:

در ارزیابی ما از تفاهم لوزان که عده ای برای آن جشن می گیرند و به ملت تبریک می گویند، از نوع قراردادهای بسیار ظالمانه و وقیحانه بر ضد ملت ایران می باشد که کمتر قراردادی در طول تاریخ روابط خارجی ما با کشورهای خارجی شاهد آن بوده ایم و با توجه به دسته بندی موجود قراردادهای استعماری و ظالمانه عهد قاجاری شرف دارد به قراردادهای دوران روحانی مچکریم...