رجز یعنی عباس علیه السلام(یادداشت چهارم)
جهان بینی حسینی...
این که چگونه به عالم نگاه کنیم در تصمیم گیری و عمل ما تأثیر می گذارد.
اگر بخواهیم علمی صحبت کنیم، باید بگوییم هرمکتبی از 3قسمت تشکیل می شود که هرکدام روی دیگری اثر می گذارند.
شناخت -----< جهان بینی ------> ایدئولوژی
مثلا کسی که جهان را فقط مادیات می داند و صرفا مادی به پدیده های هستی می نگرد،در عمل هم رفتاری مطابق با همین نگاه را دارد ؛ یعنی مفاهیم ارزشی از جنس معنویات مثل کمک به خلق،ایثار،توکل،عبادت و... برای اومعنایی ندارد ، چون باعینکی پیرامونش را می نگرد که جز مادیات چیز دیگری نیست.
در واقع جهان بینی مثل همان عینک رنگی است که هر رنگی باشد،جهان به همان رنگ دیده می شود.
حال که این مقدمه را گفتیم،بیاییم نکته ای دیگر از اولین جمله ی رجز حضرت عباس علیه السلام بیان کنیم،در مورد جهان بینی حسینی...
یانفس من بعد الحسین هونی...
ای عباس بدان که تنها گذاشتن حسین علیه السلام سرنوشتی جز ذلت و پستی نخواهد داشت.
نگاه حضرت عباس علیه السلام به عالم اینگونه است
آری، عباس تمام عالم را با نگاه به محور آن که امام زمانش هست می شناسد و نگاه می کند.
بعد از حسین علیه السلام فقط ذلت و خواری برایت باقی خواهد ماند
اگر تو زنده بمانی و حسین علیه السلام، یعنی امامت را بکشند، زندگی ذلیلانه ای خواهی داشت.
در برابر این نگاه ولایی ،نگاه های دیگری مثل جهان بینی عمر سعدی وجود دارد.
می داند حسین علیه السلام فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله است.
می داند ، به جنگ حسین رفتن،غضب الهی را درپی خود دارد.
اصلا از کودکی هم بازی حسین علیه السلام بوده، اما
دنیا پول مقام ملک ری
نگاه او اینگونه است. بعد از کشتن امامم به همه ی اینها می رسم بعد استغفار می کنم
چه درس بزرگی تاریخ به ما می دهد!
عمر سعد نه به دنیایش رسید و نه استغفار کرد
خسرالدنیا و الآخره شد.
نوع نگاهت ممکن است تو را حسینی و یا یزیدی کند. یعنی 180 درجه اختلاف!
باید جهان را واقعی نگریست.
این انتخاب با توست که کدام را واقعی بدانی و باور کنی و در برابر کدام یک بایستی.
با نگاه حسینی یا با نگاه یزیدی؟
اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد
